Rada miejska na podstawie art. 15 ust. 1, 1a i 2 ustawy z 17 grudnia 2021 r. o ochotniczych strażach pożarnych (t.j. DzU z 2023 r. poz. 194, dalej: uosp) oraz art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. DzU z 2023 r. poz. 40, z późn. zm., dalej: usg) podjęła uchwałę w sprawie ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego dla strażaków ratowników i kandydatów na strażaków ratowników ochotniczych straż pożarnych.
Prokurator wniósł do WSA w Białymstoku skargę, gdyż jego zdaniem uchwała istotnie naruszała przepisy prawa. Sąd przyznał mu rację.
WSA wskazał między innymi, że art. 15 ust. 1 uosp przewiduje prawo do ekwiwalentu za uczestnictwo w „działaniu ratowniczym, akcji ratowniczej, szkoleniu lub ćwiczeniu”, przy czym chodzi o „organizowanie ćwiczeń oraz udział w szkoleniach, ćwiczeniach i zawodach sportowo-pożarniczych organizowanych przez Państwową Straż Pożarną, gminę lub inne uprawnione podmioty”. Tymczasem rada gminy przyjęła, że prawo do ekwiwalentu za uczestniczenie we wskazanych aktywnościach przysługuje, gdy jest ono organizowane wyłącznie przez Państwową Straż Pożarną lub gminę. Zawęziła zatem w niedopuszczalny sposób uczestniczenie w działaniu ratowniczym oraz w szkoleniu lub ćwiczeniu pożarniczym, za które przysługuje ekwiwalent. Jest to sprzeczne z treścią art. 15 ust. 1 w związku z art. 3 pkt 1, 2 i 6 uosp.
Sąd uznał za nieprawidłowe również uzależnienie możliwości uzyskania przez kandydata na strażaka ratownika OSP, będącego uczestnikiem szkolenia podstawowego przygotowującego bezpośrednio udziału w działaniach ratowniczych, ekwiwalentu pieniężnego za udział w szkoleniu, od warunku „posiadania przez gminę na ten cel środków”. Właściwa rada miasta posiada bowiem uprawnienie tylko do określenia wysokości ekwiwalentu przysługującego kandydatom na strażaka ratownika OSP „stosownie do posiadanych środków”, o czym stanowi art. 15 ust. 1a uosp.
