Radny M.K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę rady miejskiej w sprawie przyjęcia protokołu z sesji rady. Jego zdaniem uchwała narusza art. 11b ustawy o samorządzie gminnym, który stanowi o zasadzie jawności w działalności organów gminy, jak również art. 23 tej ustawy, w którym mowa o obowiązkach radnego w zakresie przedstawiania w czasie obrad rady wniosków i postulatów mieszkańców. Ponadto radny uznał, że uchwałę w sprawie przyjęcia protokołu z obrad sesji przyjęto z naruszeniem regulaminu rady miejskiej. Podniósł bowiem, że z protokołu usunięto wypowiedzi burmistrza i nie odpowiada on faktycznemu przebiegowi sesji. Według M.K. przyjęcie zaskarżonej uchwały narusza jego interes prawny i uprawnienia, jako mieszkańca gminy i radnego jednocześnie. Jego zdaniem bowiem stosowana przez radę gminy praktyka, polegająca na swobodnym kształtowaniu treści protokołu obrad poprzez usuwanie niewygodnych treści, podważa sen korzystania przez radnego z jego ustawowych uprawnień. WSA w Krakowie nie podzielił zdania radnego i uznał, że uchwała w żaden sposób nie naruszyła jego uprawnień lub interesu prawnego – sąd odrzucił skargę.
Legitymacja skargowa
W przypadku zaskarżenia uchwały rady gminy obowiązują przepisy odmiennie regulujące legitymację skargową niż zasada ogólna uregulowana w art. 50 § 1 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W takim wypadku został przewidziany wyjątek w art. 101 ustawy o samorządzie gminnym. Ustęp pierwszy tego przepisu mówi, że legitymację do zaskarżenia uchwały rady gminy ma każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, a wniesienie skargi zostało poprzedzone bezskutecznym wezwaniem do usunięcia naruszenia.
Aby wnieść skargę na uchwałę rady gminy do sądu administracyjnego w trybie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, należy spełnić trzy warunki:
– zaskarżona uchwała musi być uchwałą podjętą w sprawie z zakresu administracji publicznej,
– wniesienie skargi musi zostać poprzedzone bezskutecznym wezwaniem rady gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia,
– skarżący musi wykazać, że uchwała narusza jego interes prawy lub uprawnienie.
Naruszenie interesu prawnego
Sąd uznał, że kryterium „naruszenia interesu prawnego”, na którym oparta jest legitymacja do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy oznacza, że akt ten musi naruszać interes prawny skarżącego, który musi być własny, indywidualny i oparty na konkretnym przepisie prawa powszechnie obowiązującego (wyrok NSA z 3 czerwca 1996 r., II SA 74/96). W orzecznictwie przyjmuje się, że mieć interes prawny to tyle, co wskazać przepis prawa uprawniający dany podmiot do wystąpienia z określonym żądaniem w stosunku do organu administracji publicznej (wyrok NSA z 22 lutego 1984 r., I SA 1748/83). W postępowaniu administracyjnym interes ten musi być wywodzony przede wszystkim z przepisów prawa materialnego, natomiast w postępowaniu sądowoadministracyjnym, może być on oparty także na przepisach prawa procesowego lub ustrojowego.
W niniejszej sprawie sąd uznał, że przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie daje radnemu prawa do zaskarżenia każdej uchwały gminy. Intencją tego przepisu nie jest uczynienie z sądu organu odwoławczego, z którego mógłby zawsze korzystać radny w razie podjęcia przez radę uchwały wbrew jego zdaniu.
Ponadto zdaniem sądu nie doszło również do naruszenia uprawnień skarżącego do zgłaszania poprawek lub uzupełnień do protokołów. Zaskarżona uchwała nie pozbawiła skarżącego tego uprawnienia. Inną kwestią jest skuteczność wnoszenia tych poprawek lub uzupełnień, jednak nieuwzględnienie przez radę wniosku skarżącego o poprawienie protokołu sesji nie może być uznane za naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia umożliwiające mu wniesienie skargi na tę uchwałę.
(Postanowienie WSA w Krakowie z 29 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 1786/12)
