Rzecznik Praw Obywatelskich poruszył kwestię wykładni przepisu rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Omawiany przepis określa minimalne odległości sytuowania miejsc postojowych dla samochodów osobowych od granicy działki budowlanej oraz okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w zależności od liczby tych miejsc.
W ocenie Rzecznika stosowanie tego przepisu w praktyce może być utrudnione i nie da się tych trudności usunąć przy zastosowaniu dostępnych rodzajów wykładni prawa. Omawiana regulacja dotyczy tylko samochodów osobowych, pomijając inne pojazdy, np. samochody dostawcze, ciężarowe czy autobusy. Odległości przewidziane w rozporządzeniu nie mają zastosowania m.in. do hoteli, czy pensjonatów, co wydaje się niezrozumiałe. Poważne wątpliwości budzi sposób obliczania odległości wskazanych w omawianym przepisie. Przepisy rozporządzenia nie definiują pojęcia wydzielonych miejsc postojowych, ani nie dają żadnych wskazówek, jak to pojęcie należy interpretować. W konsekwencji dochodzi do rozbieżności w stosowaniu prawa przez organy administracji architektoniczno-budowlanej oraz organy nadzoru budowlanego.
Wątpliwości interpretacyjne budzi też regulacja stanowiąca, że zachowanie określonych odległości nie jest wymagane przy sytuowaniu miejsc postojowych między liniami rozgraniczającymi ulicę. Przepisy rozporządzenia nie definiują pojęcia ulicy i dlatego nie sposób uznać, że w przepisie tym chodzi wyłącznie o drogi publiczne. Obowiązkiem prawodawcy wynikającym z Konstytucji jest formułowanie przepisów w sposób precyzyjny i jednoznaczny.
