Współpraca tych systemów w obsłudze spraw wymaga:
• sprawnej wymiany danych i ich standaryzacji,
• współdzielenia rejestrów referencyjnych,
• współdzielenia funkcjonalności, aby czynności realizowane w różnych systemach nie były powielane,
• zapewnienia ciągłości procesów obsługi spraw w różnych systemach.
Na tak zdefiniowane oczekiwania należy nałożyć wymagania technologiczne. Należą do nich:
• zdalna obsługa mieszkańców, w której e-usługi dostępne są z poziomu różnych urządzeń (komputer, tablet, smartphone),
• zdalna praca pracowników urzędu, zapewniająca obsługę spraw z dowolnego miejsca, w tym home office,
• możliwość wykorzystywania tych samych systemów informatycznych przez wiele jednostek urzędu, gwarantująca działanie systemów w modelu Centrum Usług Wspólnych (CUW),
• zapewnienie wysokiej wydajności, skalowalności i bezpieczeństwa systemów informatycznych.
Tak zdefiniowane wymagania wskazują na konieczność opracowania nowej architektury informacyjnej samorządu terytorialnego, która będzie kompatybilna z Architekturą Informacyjną Państwa (AIP). Podstawowym problemem jest sposób komunikacji pomiędzy systemami. Niewątpliwie, komunikacja ta powinna być zrealizowana na bazie otwartych usług sieciowych (API). Ponieważ API dotyczy dużej liczby systemów funkcjonujących w urzędzie (często ponad 100), zakres koniecznych usług sieciowych jest trudny do określenia. Dlatego zaleca się, aby systemy były zbudowane w technologii mikrousług, w której korzystanie z API jest naturalnym, wbudowanym w tę technologię sposobem komunikacji, zapewniającym jednocześnie otwartą metodę ich integracji.
Należy również zapewnić komponentową architekturę systemu informatycznego, w której będą wykorzystywane generyczne komponenty sprzętowe, programowe, procesowe i usługowe o dobrze zdefiniowanej funkcjonalności i interfejsach. Komponenty powinny być współdzielone pomiędzy różnymi systemami biorącymi udział w obsłudze spraw. Najprostszym przykładem komponentu programowego jest obsługa danych adresowych, powszechnie wykorzystywana w różnych systemach.
Wymianę danych pomiędzy systemami należy zrealizować w oparciu o jednolity standard, czyli podpisany dokument elektroniczny, zawierający ustrukturyzowane dane, które mogą być wykorzystywane przez różne systemy informatyczne. Ponieważ podpisane dokumenty posiadają w polskim systemie prawnym najwyższą moc dowodową, dane dokumentów elektronicznych mogą stanowić podstawę wiarygodnych działań w różnych systemach, zapewniając automatyzacje procesów obsługi spraw. Dlatego bardzo istotnym zadaniem jest opracowanie wzorców dokumentów elektronicznych wchodzących i wychodzących z urzędu, w ramach którego zostanie stworzony jednolity model pojęciowy przetwarzanych danych. Ten model musi zostać uzgodniony ze strukturą baz danych systemów informatycznych wykorzystywanych w obsłudze spraw.
Opracowana architektura systemów musi zapewniać procesowość przetwarzanych danych z wykorzystaniem systemów klasy BPM (Business Proces Management).
Paweł Szmajda,
Business Development
Manager, Comarch
