Zgodnie ze stanowiskiem Departamentu Lotnictwa Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej oraz Urzędu Lotnictwa Cywilnego, w świetle art. 2 pkt 5 ustawy z dnia lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2012 r. poz. 933 z późn. zm.) lądowiskiem jest obszar na lądzie, wodzie lub innej powierzchni, który może być w całości lub w części wykorzystywany do startów i lądowań naziemnego lub nawodnego ruchu statków powietrznych. Nowelizacja ustawy - Prawo lotnicze dokonana ustawą z dnia 30 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo lotnicze oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 170, poz. 1015) zmieniła przepisy ustawy - Prawo lotnicze dotyczące lądowisk, w tym przepis art. 93 ust. 3, który umożliwiał odpowiednie stosowanie do lądowisk przepisów dotyczących lotnisk.
Obecnie ustawa - Prawo lotnicze nie określa odrębnych wymagań technicznych i eksploatacyjnych w stosunku do lądowisk. Przepis art. 93 ust. 5 tej ustawy stanowi jedynie, iż za bezpieczną eksploatację lądowiska odpowiada zgłaszający lądowisko.
Zgodnie z ww. stanowiskiem lądowisko nie jest obiektem budowlanym, do którego jako całości należy stosować przepis art. 82 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), w sprawie wydania pozwolenia na budowę. W przypadku budowy poszczególnych obiektów na lądowisku, jak nawierzchnie, odwodnienie, ogrodzenie lub systemy elektro-energetyczne można uznać, iż stosownie do przepisu art. 82 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę należy do starosty jako organu administracji architektoniczno - budowlanej pierwszej instancji.
