Pod koniec roku wójt postanowił wprowadzić zmiany w budżecie gminy na 2022 r. Na mocy zarządzenia dokonał przeniesień w rozdziale „Stołówki szkolne i przedszkolne” zmniejszając wydatki w paragrafie „Zakup energii” i zwiększając w paragrafie „Wydatki osobowe niezaliczone do wynagrodzeń” i „Zakup materiałów i wyposażenia”. W trakcie postępowania wyjaśniającego organ nadzoru ustalił, że przed dokonaniem zmian w rozdziale „Stołówki szkolne i przedszkolne” nie były przewidziane wydatki w grupie „wydatków na świadczenia i składki od nich naliczane”.
Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (DzU z 2022 r. poz. 559, ze zm., dalej: usg) w związku z art. 236 ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (DzU z 2021 r. poz. ,305 ze zm., dalej: ufp) uchwalanie budżetu, w tym świadczeń na rzecz osób fizycznych, należy do wyłącznej kompetencji rady gminy. Z kolei w myśl art. 257 pkt 3 ufp i na podstawie udzielonego upoważnienia przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego (art. 258 ust.1 pkt 1 ufp), w toku wykonywania budżetu zarząd może dokonywać zmian w planie wydatków z wyłączeniem przeniesień wydatków między działami. Z przytoczonych przepisów wynika, że uchwalanie budżetu, w tym wydatków bieżących w poszczególnych grupach wydatków określonych w art. 236 ust. 2 ufp, jak również w grupie wydatków na świadczenia na rzecz osób fizycznych, należy do wyłącznej kompetencji rady gminy. Wójt mógł w toku wykonywania budżetu dokonywać zmian w planie wydatków służących wykonywaniu uchwalonego przez radę gminy budżetu, polegających na przeniesieniach planowanych wydatków, nie mógł natomiast zwiększać wydatków w grupie wydatków, której nie było w planie budżetu, a ich uchwalanie należało do wyłącznej kompetencji rady gminy.
Jednak w związku z tym, że rozstrzygniecie nadzorcze zostało wydane po zakończeniu roku budżetowego, z uwagi na brak możliwości naprawienia nieprawidłowości i zastosowania przez organ nadzoru trybu określonego w art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (DzU z 2022 r. poz. 1668), kolegium Izby działając na podstawie art. 158 § 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (DzU z 2021 r. poz. 735, ze zm.) nie stwierdziło nieważności zarządzenia, ograniczając się do stwierdzenia, że badane zarządzenie zostało wydane z istotnym naruszeniem prawa.
Uchwała Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie z 24 stycznia 2023 r. nr IV/210/2023
