Mieszkaniec, powołując się na art. 10 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, zwrócił się do prezydenta W. o udzielenie informacji o postępowaniu dotyczącym zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to jest o tym, czy i jakie wnioski (w trybie art. 17 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) wpłynęły na etapie przed przygotowaniem projektu zmiany ww. miejscowego planu, z przytoczeniem treści stanowisk autorów tych wniosków i proponowanych przez nich zmian planu. Zainteresowany wniósł o przekazanie mu żądanej informacji w odrębnym piśmie, bądź w formie kserokopii złożonych wniosków, po wcześniejszym usunięciu danych osobowych wnioskodawców (w przypadku osób fizycznych).W odpowiedzi prezydent W. poinformował zainteresowanego, że wnioski składane do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mają cech dokumentów publicznych, są bowiem dokumentami prywatnymi i nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej. W związku z tym mieszkaniec skierował skargę do WSA w Warszawie na bezczynność prezydenta.
Stanowisko sądu
Rozpatrując sprawę WSA orzekł, iż wbrew twierdzeniom prezydenta W., żądane przez skarżącego informacje stanowią informację publiczną i – jak wynika ze sprawy – nie zostały mu przekazane zgodnie z wnioskiem.
W myśl art. 17 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin składania wniosków do planu, nie krótszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia.
Z kolei w świetle § 12 pkt 4 rozporządzenia ministra infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wykonanie czynności, o których mowa w art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dokumentuje się poprzez sporządzenie dokumentacji prac planistycznych, składającej się m.in. z wykazu wniosków złożonych do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
Bezczynność prezydenta
Zarówno cyt. przepis ustawowy, jak i przepis rozporządzenia wskazują, że w omawianym przypadku rzecz nie dotyczy indywidualnej, jednostkowej sprawy obywatela, rozstrzyganej w trybie procedury administracyjnej, regulowanej przepisami ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, lecz chodzi tu o realizację zamierzeń publicznoprawnych, które w efekcie końcowym mają doprowadzić do przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ewentualnie wprowadzenia zmian w uchwalonym i przyjętym już planie. Nie powinno budzić wątpliwości, że postępowanie w przedmiocie uchwalenia (lub zmiany) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest postępowaniem zmierzającym do uchwalenia bądź zmiany prawa miejscowego i już choćby z tego względu wszelka informacja o jego przebiegu, w tym także dotycząca treści składanych wniosków do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, musi korzystać z waloru publicznej dostępności, jako że proces stanowienia prawa, nawet gdy odbywa się z udziałem czynników innych, niż publiczne, ma charakter publiczny.
Sąd przyznał rację skarżącemu, orzekając o bezczynności prezydenta w poruszonej sprawie uznając, że stanowisk wyrażanych przez podmioty składające wnioski do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie można postrzegać w kategoriach korespondencji prywatnej, a więc ich udostępnienie nie podlega ograniczeniu z uwagi na art. 5 ust. 2 ustawy o informacji publicznej.
Wyrok WSA w Warszawie z 13 marca 2013 r., sygn. akt II SAB/Wa 44/13
