Prezydent miasta wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Na etapie postępowania kasacyjnego spółka wniosła o wstrzymanie w całości wykonania tej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków – chodziło o ustalenie ochrony tymczasowej spółce. Niestety, wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie został ani uzasadniony, ani udokumentowany w sposób pozwalający na ocenę, czy zaistniały przesłanki przemawiające za wstrzymaniem wykonania decyzji.
Uzasadnienie wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wykazać, że wstrzymanie wykonania jest w danej sprawie obiektywnie zasadne, bowiem zarzuty skargi kasacyjnej same w sobie takiego uzasadnienia nie mogą zastąpić. W tym przypadku strona skarżąca nie wykazała spełnienia przesłanek z art. 61 § 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wniosek został oddalony postanowieniem NSA.
W orzecznictwie NSA wielokrotnie wskazywano, że pomimo braku szczegółowej regulacji zawartej w ustawie, dotyczącej możliwości wstrzymania wykonania inwestycji drogowej, ratio legis tej ustawy jest usprawnienie przebiegu procesu realizacji inwestycji, co powoduje bardziej restrykcyjną ocenę sytuacji strony ubiegającej się o ochronę tymczasową. Wynika to z uwzględnienia faktu, że w specustawie drogowej z uwagi na konieczność zapewnienia szybkiej i skutecznej budowy dróg publicznych, interesowi społecznemu i gospodarczemu przyznano prymat nad słusznym interesem strony (por. postanowienia NSA z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt II OSK 614/16; 1 grudnia 2015 r., sygn. akt II OZ 1215/15; 18 grudnia 2014 r., sygn. akt II OZ 1356/14). Spółka mając na uwadze powyższe, jak i fakt, że szkody wynikające z decyzji mogą być uwzględnione w trybie art. 18 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, tym bardziej powinna była dołożyć wszelkich starań, aby należycie uzasadnić swój wniosek – czego nie uczyniła.
Postanowienie NSA z 26 czerwca 2019 roku, sygn. akt II OSK 1824/19
