Rada miasta, działając na podstawie art. 25 ust. 4 i 6 ustawy o samorządzie gminnym, podjęła uchwałę zmieniającą uchwałę w sprawie ustalenia diet i zwrotu kosztów podróży służbowych dla radnych. Prokurator Regionalny w Gdańsku wniósł na nią skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, żądając stwierdzenia jej nieważności w związku z brakiem publikacji w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego.
Sąd przyznał rację prokuratorowi. Wskazał, że nie zasługuje na akceptację pogląd rady miasta – wyrażony w odpowiedzi na skargę – zgodnie z którym uchwała tego rodzaju nie jest aktem prawa miejscowego, lecz aktem o charakterze wewnętrznym. Zwrócił uwagę, że akty prawa wewnętrznego kierowane są do jednostek organizacyjnych podporządkowanych organowi, które je wydaje (por. wyrok NSA z 8 kwietnia 2020 r., sygn. akt II OSK 570/19). Pełnienie funkcji radnego nie powoduje nawiązania stosunku pracy z wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) ani innego stosunku prawnego, z którego wynikałaby zależność służbowa od organów gminy lub administracji gminnej. Radny nie jest częścią wewnętrznej administracji samorządowej ani nie jest organem gminy. Uchwała w sprawie określenia wysokości diet i zwrotu kosztów podróży nie jest związana z kadencyjnością rady, co oznacza, że zachowuje ważność także po zakończeniu kadencji organu stanowiącego, co również jest argumentem przemawiającym za tym, że jest to akt normatywny o charakterze generalnym.
Wyrok WSA w Gdańsku z 6 czerwca 2024 r., sygn. akt III SA/Gd 651/23
