Rada miejska podjęła uchwałę w sprawie diet dla radnych. W uchwale tej, podjętej na podstawie art. 25 ust. 4 i 10 ustawy o samorządzie gminnym oraz § 2 ust. 2 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z 11 lutego 2003 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (DzU z 2000 r., nr 66, poz. 800 ze zm.) rada stwierdziła, że: „Do określenia przewodniczącemu Rady Miejskiej terminu i miejsca wykonywania zadania oraz miejscowości rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej wyznacza się Wiceprzewodniczącą Rady Miejskiej p. G. K., a w razie Jej nieobecności Wiceprzewodniczącego p. T. G.”. Rozstrzygnięciem nadzorczym wojewoda stwierdził, że uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa.
Organ nadzoru wskazał, iż zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia termin i miejsce wykonywania zadania oraz miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej określa przewodniczący rady gminy w poleceniu wyjazdu służbowego. Z przepisu § 2 ust. 2 rozporządzenia wynika, że czynności, o której mowa w ust. 1, w stosunku do przewodniczącego rady dokonuje wiceprzewodniczący wskazany przez radę.
W ocenie organu nadzoru nie jest możliwe wskazanie przez organ stanowiący gminy z imienia i nazwiska wiceprzewodniczącego właściwego do określania terminu i miejsca wykonywania zadań oraz miejscowości rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej. Uchwała w sprawie diet oraz zwrotu kosztów podróży nie dotyczy bowiem imiennie wskazanych radnych, a wszystkich, każdoczesnych radnych. Zasady w niej określone obowiązują aż do dnia uchylenia bądź unieważnienia uchwały. Akt ten nie ma też określonego terminu obowiązywania, wobec czego nie wygasa wraz z upływem kadencji organu stanowiącego.
Rację organowi nadzoru przyznał Wojewódzki Sąd Administracyjny, który uznał, że wskazywanie w uchwale osoby, piastuna stanowiska pełniącego daną funkcję – tu Wiceprzewodniczących Rady Miejskiej G. K. i przy nieobecności pierwszej z ww. osób T. G. – nie czyni zadość w regulacji § 2 ust. 2 rozporządzenia. W rozporządzeniu tym ustawodawca w sposób jednoznaczny wskazał bowiem, iż w stosunku do przewodniczącego rady termin i miejsce wykonywania zadania oraz miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej w poleceniu wyjazdu służbowego określa wiceprzewodniczący wskazany przez radę. Nie ma zatem mowy w treści tego przepisu o konieczności personalnego wskazania wiceprzewodniczącego.
Wyrok WSA w Gliwicach z 10 września 2019, sygn. akt III SA/Gl 752/19
