Poseł zwrócił się z wnioskiem do spółki gminnej o przekazanie na adres poczty elektronicznej zeskanowanych wersji wszystkich faktur, jakie zostały opłacone przez nią w okresie od czerwca do grudnia 2015 r. oraz o przekazanie informacji na temat wysokości wynagrodzenia zasadniczego, a także dodatków do tego wynagrodzenia, członków zarządu spółki, w tym prezesa, członków rady nadzorczej spółki, członków komisji rewizyjnej spółki w przypadku istnienia tego organu, a także osób pełniących funkcje doradcze w stosunku do wskazanych organów, a pozostających ze spółką w stosunku zlecenia lub umowy o pracę.
W odpowiedzi na wniosek prezes spółki zwrócił się do wnioskodawcy z pytaniem, w jaki sposób zamierza wykorzystać żądaną informację publiczną dla ochrony szczególnie uzasadnionego interesu publicznego. W odpowiedzi na wezwanie wnioskodawca wskazał, że jego celem jest ustalenie, czy pieniądze mieszańców wydatkowane są we właściwy sposób. Pełniąc bowiem funkcję posła na Sejm RP otrzymuje sygnały przeczące temu.
Ostatecznie prezes nie udostępnił posłowi wnioskowanych dokumentów uznając, że wnioskodawca nie posiada szczególnego interesu publicznego. Sprawa znalazła swój finał w sądzie.
Sąd rozpatrując sprawę stanął po stronie posła i wyjaśnił, że w piśmiennictwie prawniczym wyrażony został pogląd, że charakter lub pozycja podmiotu żądającego udzielenia informacji publicznej, a zwłaszcza realna możliwość wykorzystania uzyskanej informacji mają wpływ na ocenę istnienia szczególnego interesu publicznego uzasadniającego uwzględnienie wniosku. Przykładem takiego podmiotu może być poseł zasiadający w komisjach Sejmu, radny lub też minister nadzorujący działalność podległego mu resortu. Osoby te w swoim codziennym działaniu mają rzeczywistą możliwość wykorzystywania uzyskanych informacji publicznych w celu usprawnienia funkcjonowania odpowiednich organów
(Wyrok WSA w Gliwicach z 20 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Gl 882/16)
