Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania oraz wysokości stawek opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie i sposobu ich pobierania. W regulaminie strefy płatnego parkowania stanowiącym załącznik do uchwały określono, że: „karty abonamentu wydaje się po złożeniu u operatora SPP wniosku o wydanie karty abonamentu z oznaczeniem numeru rejestracyjnego pojazdu samochodowego”.
Zapis ten wzbudził wątpliwość wojewody, który rozstrzygnięciem nadzorczym unieważnił konieczność oznaczania numeru rejestracyjnego pojazdu w karcie abonamentowej.
W ocenie wojewody P. norma prawna zawarta w art. 13b ust. 4 pkt 2 ustawy o drogach publicznych wprost stanowi, że „wprowadzenie opłat abonamentowych może nastąpić dla niektórych kategorii użytkowników dróg”. Oznacza to, że przepis ten właściwie wyklucza przypisanie opłaty do konkretnego pojazdu. Wojewoda stanął więc na stanowisku, że wydanie karty abonamentowej na wniosek z oznaczeniem numeru rejestracyjnego pojazdu stanowi naruszenie obowiązujących przepisów również z tego powodu, że ogranicza prawo posiadaczowi abonamentu do korzystania z tej formy uiszczania należności tylko do jednego, ściśle określonego pojazdu, co – w opinii wojewody – w sposób bezprawny ogranicza prawo do korzystania ze swojej własności.
Sprawa trafiła do sądu, który uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zakwestionowane przez wojewodę zapisy regulaminu nie naruszają prawa w sposób istotny.
Sąd wyjaśnił, że z treści przepisów, o których mowa wyżej nie wynika, by rada miasta nie była upoważniona do uchwalenia przepisów konkretyzujących wymogi abonamentu. Sąd wskazał, że przepis art. 13b ustawy o drogach publicznych wymaga rozpatrzenia w kontekście pełnej regulacji prawnej, dotyczącej opłaty za postój pojazdów samochodowych, gdyż źródło wątpliwości dotyczących jego interpretacji tkwi w treści art. 13 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Według tego ostatniego przepisu, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za postój pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Realizacja opłat w strefie płatnego parkowania może się odbywać poprzez wykupienie abonamentu. Dlatego też treść wskazanego przepisu interpretowanego z pominięciem art. 13 ust. 1 nie powinna budzić wątpliwości. Obowiązek uiszczenia opłaty wiąże się każdorazowo z parkowaniem pojazdu na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, z tego powodu regulacja przyjęta zaskarżoną uchwałą pozwala na powiązanie abonamentu z numerem rejestracyjnym pojazdu. Służy to potrzebie zaprowadzenia ładu przestrzennego, a więc bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu. Jeżeli obowiązek wnoszenia opłaty za postój pojazdu samochodowego dotyczy korzystających z dróg publicznych, a ustalając strefę płatnego parkowania rada miasta upoważniona została do wprowadzenia opłat abonamentowych lub zryczałtowanych dla niektórych użytkowników, to podanie w abonamencie numeru rejestracyjnego pojazdu, w ocenie sądu, umożliwia kontrolę przyznania abonamentu użytkownikom dróg, wskazanym w zaskarżonej uchwale. Nie została zatem naruszona zasada proporcjonalności, bowiem wymóg podania numeru rejestracyjnego jest usprawiedliwiony okolicznościami, a mianowicie jest niezbędny dla osiągnięcia konkretnego celu.
Wyrok WSA w Białymstoku z 10 stycznia 2018 r., sygn. II SA/Bk 678/18
