Celem powstania „Standardów infrastruktury pieszej miasta Krakowa” jest określenie ram technicznych, funkcjonalnych i organizacyjnych, które posłużą do tworzenia wysokiej jakości przestrzeni publicznej, opartej o ideę projektowania uniwersalnego. Oznacza to, że infrastruktura piesza tworzona zgodnie z niniejszym dokumentem powinna być komfortowa, zrozumiała i dostępna dla wszystkich użytkowników – mieszkańców i przyjezdnych – niezależnie od stopnia ich mobilności.
Szczegółowe zasady projektowania uniwersalnego, którymi w Krakowie powinni się kierować projektanci i wykonawcy infrastruktury pieszej, to:
– identyczne zastosowanie – projekt ma zapewniać równy dostęp dla wszystkich użytkowników, niezależnie od ich możliwości (w tym brak segregacji użytkowników, projektowanie w taki sposób, żeby parametry projektowanej infrastruktury miały największy wspólny mianownik dla grup z różnymi ograniczeniami);
– elastyczność użycia – projekt ma uwzględniać łatwość korzystania użytkowników o różnych celach i przyzwyczajeniach;
– prosta i intuicyjna obsługa – zaprojektowane rozwiązania powinny być czytelne i domyślne dla wszystkich użytkowników. Prostota projektowanych rozwiązań stanowi podstawę rozumienia przestrzeni dla osób o różnym stopniu kompetencji komunikacyjnych (np. dzieci, osób o ograniczonej mobilności itp.);
– czytelność rozwiązań – zaprojektowana infrastruktura ma być dostępna dla wszystkich użytkowników, niezależnie od ograniczeń ich zmysłów. Należy dążyć do maksymalizacji liczby sposobów, za pomocą których będą przekazywane informacje (np. kontrastem i fakturą);
– tolerancja dla błędów – projektowana infrastruktura ma pozostawiać miejsce na błędy i nieuwagę użytkowników. W jednoznaczny sposób powinna informować o zagrożeniach i utrudnieniach;
– niski poziom wysiłku fizycznego – infrastruktura projektowana powinna być w sposób, który wymaga minimalnego wysiłku fizycznego użytkowników. Tam, gdzie jest to możliwe, trzeba minimalizować parametry pochyleń, projektować w linii prostej itp.;
– rozmiar i przestrzeń zaprojektowana musi być dla osób o różnym wzroście, zasięgu dłoni, mobilności (np. osoby na wózkach) – projektowane rozwiązania mają być dostępne dla osób o różnym zasięgu i mobilności, tj. należy projektować przyciski w windach, poręcze itp. na wysokości dostępnej dla wszystkich użytkowników, jak również szerokość ciągów lub dojść do różnych elementów pasa drogowego projektować w sposób uwzględniający różne stopnie mobilności;
– percepcja równości – infrastruktura projektowana ma być w sposób ograniczający do minimum sytuację, w której jakakolwiek osoba poczułaby się traktowana w nierówny sposób. Ze względu na istotną wartość historyczną części obszarów Krakowa, szczególny nacisk został położony na kontekst historyczny, w tym opiekę konserwatora zabytków nad poszczególnymi obszarami miasta.
Standardy zostały podzielone na trzy główne części:
1. funkcjonalną, w której określone zostały zasady projektowania i zarządzania infrastrukturą pieszą, w tym w szczególności podział chodnika na strefy funkcjonalne, sposób projektowania infrastruktury pieszej w zależności od natężenia ruchu pieszego, funkcji danego ciągu, ze szczególnym naciskiem na bezpieczeństwo ruchu,
2. techniczną, w której określone zostały szczegółowe rozwiązania dotyczące projektowania infrastruktury,
3. organizacyjną, w której określone zostały procedury i działania, związane z wdrażaniem organizacji ruchu, utrzymaniem i procesami decyzyjnymi.
Z dokumentem można zapoznać się na stronie bip.krakow.pl
Na podst. inf. UM Kraków, fot. Anna Duda/krakow.pl
