Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia regulaminu wydawania i użytkowania identyfikatorów długoterminowych i krótkoterminowych uprawniających do wjazdu pojazdów do strefy ograniczonej dostępności na obszarze starego miasta. W podstawie prawnej wskazano art. 40 ust. 3 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (DzU z 2020 r., poz. 713, dalej: usg), zgodnie z którym w zakresie nieuregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących rada gminy może wydawać przepisy porządkowe, jeżeli jest to niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia obywateli oraz dla zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego.
W ocenie wojewody, art. 40 ust. 3 usg nie stanowił podstawy prawnej do podjęcia uchwały regulującej organizację ruchu na drogach gminnych, tj. uchwały wprowadzającej możliwość uzyskania identyfikatora uprawniającego do wjazdu na drogę gminną, na której obowiązuje zakaz poruszania się wynikający z zatwierdzonej organizacji ruchu. Co więcej, nie istniała podstawa prawna do podjęcia uchwały przez radę gminy w tej materii.
Od zarządzania ruchem na drodze należy odróżnić termin „zarządzanie drogą”. Z przepisów wyraźnie wynika, że kompetencje zarządzającego ruchem na drodze i zarządcy są rozbieżne. Organem właściwym do zarządzania ruchem na drodze gminnej jest starosta. Zarządcą drogi gminnej jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Podsumowując, kompetencje do działania w zakresie organizacji ruchu na drodze gminnej, a także zarządu drogą gminną, przysługują wyłącznie organom wykonawczym jednostek samorządu terytorialnego, tj. odpowiednio staroście i wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta). Rada gminy nie posiada kompetencji do podejmowania działań w tym zakresie, co oznacza, że podjęcie uchwały przez radę gminy w zakresie organizacji ruchu drogowego, a także zarządzania drogą, było działaniem bezpodstawnym.
Rozstrzygnięcie wojewody pomorskiego z 4 listopada 2020 r., nr PN-I.4131.55.2020.MM
