Jak wskazują sygnatariusze listu wykluczenie komunikacyjne to problem, który w Polsce wciąż istnieje. Niestety, nadal jest wiele miejscowości, miasteczek, a nawet miast, do których dojazd transportem publicznym jest niemożliwy lub wyjątkowo utrudniony. Spora część mieszkańców nieposiadających własnego transportu nie jest w stanie realizować swoich podstawowych potrzeb życiowych. Kolej w Polsce coraz bardziej wzmacnia swoją rolę i staje się swoistym transportowym kręgosłupem, jak w innych rozwiniętych komunikacyjnie krajach. Transport kolejowy, zdaniem autorów apelu, nie jest i nie będzie antidotum na wykluczenie transportowe. Jeżeli szeroko rozumiany transport publiczny ma służyć wszystkim obywatelom, to niezbędne jest, aby wszędzie tam, gdzie nie dociera kolej, docierały autobusy. Mowa tutaj w szczególności o przewozach regionalnych i lokalnych, które połączą miejscowości oraz siedziby gmin ze stolicą powiatu czy województwa.
U podstaw niniejszego pisma leży obawa, że jeżeli nie zostaną podjęte stosowne działania, to organizacja autobusowego transportu pozamiejskiego to po kilku latach progresu znów wróci on do etapu regresu, jaki przeżywał od lat 90., a regres ten spowoduje zwiększanie się zjawiska wykluczenia transportowego, zamiast jego zmniejszania.
Autorzy listu zwrócili się z prośbą o:
- niezbędne zmiany organizacyjne w zakresie FRPA,
- zmianę kolejności przyznawania środków z FRPA,
- zwiększenie puli środków w FRPA pod kątem naborów wieloletnich,
- nielikwidowanie FRPA,
- zmianę w zakresie ulg ustawowych.
Pełna treść listu
