Rada miejska podjęła uchwałę w sprawie chwalenia wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy w latach 2024–2028. Jako podstawę prawną wskazała art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (DzU z 2023 r. poz. 725). W uchwale wskazała, że stawkę bazową czynszu za metr kwadratowy lokalu ustala burmistrz nie częściej jak raz na rok z zachowaniem obowiązujących w tym zakresie przepisów, a stawka nie może być podwyższana każdorazowo o więcej jak 5 proc. w stosunku do stawki obowiązującej.
Jak zauważył organ nadzoru, rada miejska wykroczyła poza zakres swojej ustawowej kompetencji. Po pierwsze, uprawnienie burmistrza do ustalania stawki czynszu wynika wprost z art. 8 pkt 1 ustawy, nie ma zatem podstaw do wprowadzania postanowień przez radę w tym zakresie. W art. 8a ust. 4 określono, że podwyżka, w wyniku której wysokość czynszu albo innych opłat za używanie lokalu w skali roku przekroczy 3 proc. wartości odtworzeniowej lokalu, może nastąpić w tylko uzasadnionych przypadkach, o których mowa w ust. 4a albo w ust. 4e ustawy. Natomiast art. 9 ust. 1b zawiera regulację, zgodnie z którą podwyższanie czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, z wyjątkiem opłat niezależnych od właściciela, nie może być dokonywane częściej niż co 6 miesięcy. Postanawiając, że burmistrz ustala stawkę bazową czynszu za metr kwadratowy lokalu nie częściej jak raz na rok, rada miejska nie tylko wkroczyła w materię zastrzeżoną dla prawodawcy, ale też unormowała to zagadnienie odmiennie niż ustawodawca.
Mając powyższe na uwadze organ nadzoru stwierdził nieważność uchwały w całości.
Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody pomorskiego z 31 października 2023 r.nr P-1.4131.346.2023.KN
