Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia regulaminu dotacji celowej na dofinansowanie wymiany wysokoemisyjnych urządzeń grzewczych na ekologiczne. W § 23 załącznika do uchwały rada gminy określiła, że wnioskodawca zobowiązany jest zapewnić trwałość efektu rzeczowego inwestycji pod rygorem zwrotu udzielonej dotacji. Następnie w § 25 załącznika określono, że dofinansowanie podlega zwrotowi wraz z odsetkami liczonymi jak od zaległości podatkowej, jeżeli wnioskodawca w ciągu 5 lat od rozliczenia dotacji usunie urządzenie podlegające dofinansowaniu lub zamontuje inne urządzenie grzewcze.
Zdaniem kolegium izby, postanowienia te wykraczają poza uprawnienia rady gminy wynikające z art. 403 ust. 5 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (DzU z 2001 r., nr 62, poz. 627 ze zm.). Przesłanki zwrotu dotacji udzielonych z budżetu gminy określają przepisy art. 251 i art. 252 ustawy o finansach publicznych z 27 sierpnia 2009 r. (DzU z 2019 r., poz. 869 ze zm., dalej: ufp). Jak wynika z art. 253 ufp, ustawy odrębne mogą ustanawiać dodatkowe przesłanki zwrotu dotacji do budżetu gminy poza już określonymi w art. 251 i art. 252 ufp.
Przesłanki zwrotu ustanowione w § 23 i § 25 załącznika do uchwały nie były przesłankami wskazywanymi w art. 251–253 ufp. Stąd zobowiązaniu zapłaty ustanowionemu w § 23 i § 25 można byłoby nadać charakter zobowiązania cywilnoprawnego do zapłaty równowartości kwoty otrzymanej dotacji lub zapłaty kary umownej obliczanej w zależności od wysokości dotacji. Nie można natomiast świadczeniu cywilnoprawnemu nadawać cech, a co za tym idzie konsekwencji prawnych, właściwych dla zwrotów dotacji, w rozumieniu art. 251–253 ufp i właściwych dla należności budżetu gminy z art. 60 pkt 1 i art. 67 ufp.
Uchwała Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie z 10 czerwca 2020 r., nr KI-43-105/26/20
