Inwestor zaskarżył do WSA w Poznaniu decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej również: organ II instancji), które utrzymało w mocy decyzję burmistrza w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących dwulokalowych. Skarżący uznał, że SKO nie wyjaśniło w postępowaniu odwoławczym wszystkich okoliczności sprawy. Sąd przyznał rację inwestorowi.
Decyzja o warunkach zabudowy jest alternatywnym sposobem na zagospodarowanie terenu inwestycyjnego. Alternatywność wynika stąd, że wydanie tej decyzji jest możliwe, gdy nie obowiązuje plan miejscowy. Wówczas należy przejść do analizy tego, czy inwestycja spełnia wymagania, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1–5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: upzp). Ponadto organ planistyczny powinien uzyskać stanowiska innych organów – są one dla niego wiążące (art. 53 ust. 4 upzp). Tylko kumulatywne spełnienie wymagań, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1–5 upzp oraz wydanie pozytywnych stanowisk uzgadniających może prowadzić do wydania pozytywnej decyzji o ustaleniu warunków zabudowy. Musi to jednak opierać się na prawidłowo sporządzonym projekcie decyzji wespół z analizą funkcji i cech zagospodarowania terenu. Tak sporządzony projekt należy następnie przedstawić organom uzgadniającym, aby przeprowadzić postępowanie w trybie art. 106 § 1 kpa.
Mimo że w niniejszej sprawie projekt decyzji został sporządzony, a postępowanie uzgodnieniowe przeprowadzono, to sąd uznał, że nie da się stwierdzić, że zapadło prawidłowe rozstrzygnięcie. SKO nie ustaliło bowiem, w jaki sposób zakończyło się postępowanie uzgodnieniowe dotyczące kwestii środowiskowych (zob. art. 53 ust. 4 pkt 8 upzp). Wiadomo tylko, że postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska o odmowie uzgodnienia projektu decyzji organu I instancji zostało zaskarżone zażaleniem do Generalnego dyrektora Ochrony Środowiska. Sprawa została przekazana do GDOŚ i nie jest znane ostateczne rozstrzygnięcie. Nie wiadomo, czy organ ten utrzymał w mocy postanowienie RDOŚ, czy je zmienił, czy uchylił i przekazał do ponownego rozpatrzenia. Nie wiadomo także, czy ewentualne postanowienie utrzymujące w mocy zostało zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Bez takiego rozstrzygnięcia decyzja SKO jest nieuprawniona – uznał WSA.
Zaznaczyć w tym miejscu trzeba jednak, że organ I instancji miał podstawy do wystąpienia do RDOŚ w celu zajęcia stanowiska. Wynika to z art. 53 ust. 4 pkt 8 upzp i nie zmienia tego fakt umorzenia postępowania środowiskowego. „Obowiązek uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy z właściwym organem ochrony środowiska jest podyktowany koniecznością ochrony dobra publicznego, jakim jest szeroko rozumiana ochrona środowiska (w tym środowiska przyrodniczego). Powierzenie uzgodnienia wyspecjalizowanemu organowi w założeniu ma gwarantować fachową ocenę zgodności zamierzenia inwestycyjnego z przepisami szczególnymi, określającymi cele, zasady i formy ochrony przyrody” (wyrok WSA w Warszawie z 26 kwietnia 2023 r., sygn. akt VII SA/Wa 2/23). Bez ostatecznego stanowiska organu ochrony środowiska nie da się podjąć rozstrzygnięcia o warunkach zabudowy (wyrok NSA z 1 października 2021 r., sygn. akt II OSK 170/21).
Wyrok WSA w Poznaniu z 10 kwietnia 2025 r., sygn. akt II SA/Po 803/24
