W postulatach z 31 stycznia 2025 r. przestawia propozycje rozwiązań prawnych, które umożliwią: m.in. uniknięcie udzielania podwójnej dotacji przy rozliczeniach pomiędzy gminami. „Czynności związane z rozliczaniem pomiędzy gminami są czasochłonne i generują koszty związane z obsługą zadania. Przepisy ustawy o pomocy społecznej nie różnicują zasad refundacji w zależności od źródła finansowania świadczeń, sposobu ich organizacji i realizacji. Racjonalne jest jednak uniknięcie podwójnego ubiegania się o dotację z budżetu państwa na te same usługi” – czytamy z uzasadnieniu. Eksperci UMP postulują wyłączenie zasady refundacji w przypadku udzielania świadczeń mieszczących się w sferze zadań administracji rządowej, na realizację których środki zapewnia budżet państwa.
Komisja chce również wprowadzenia grupowej organizacji superwizji, podkreślając, że liczba osób uprawnionych do jej prowadzenia w Polsce jest ograniczona, a ich usługi są drogie. Komisja proponuje, aby zadanie to było finansowane z budżetu państwa, a organizacja superwizji odbywała się na wyższym poziomie niż gmina, np. ministerstwa lub województwa. Wówczas można rozważyć, jako jedną z form, przeprowadzanie superwizji w trybie wyjazdowym oraz łączenie w grupy pracowników z różnych gmin.
Wśród postulatów jest również usunięcie udzielania pomocy na ekonomiczne usamodzielnienie się z ustawy o pomocy społecznej. „Przepis, który na to pozwala ten stał się w praktyce martwy, gdyż stosuje się instrumenty z ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy a w szczególności pożyczki na utworzenie stanowiska pracy oraz na podjęcie działalności gospodarczej” – tłumaczą autorzy petycji.
Kolejnym wnioskiem jest wydłużenie czasu trwania programów pomocy społecznej, bowiem rządowe i resortowe programy pomocy społecznej w ustawie o pomocy społecznej nie są powszechnie obowiązującym prawem. W celu ich realizacji gminy muszą przyjmować uchwały. Programy takie jak „Opieka wytchnieniowa”, „Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnością"”, „Program rozwoju rodzinnych domów pomocy” są przyjmowane w edycjach rocznych. Procedury związane z ich realizacją, w szczególności uruchamianie środków przez wojewodów, w praktyce odbywa się na przełomie I i II kwartału każdego roku. Powoduje to, że przez pierwsze trzy lub cztery miesiące roku beneficjenci pozostają bez pomocy. Alternatywnie, aby zapewnić ciągłość usług, gminy muszą zabezpieczać na ten cel własne środki. Gminy co roku więc podejmują uchwały, aby zapewnić podstawę prawną do świadczeń z programów i na początku każdego roku zmagają się z brakiem środków, co w sumie prowadzi do opóźnienia udzielania pomocy beneficjentom. „Dlatego w ocenie Komisji należy albo wydłużyć czas trwania programów albo rozważyć możliwość przyjmowania programów w randze prawa powszechnie obowiązującego prawa, tj. w drodze ustawy lub rozporządzenia wykonawczego na podstawie delegacji wynikającej z ustawy”.
Wśród pozostałych postulatów jest ograniczenie sprawozdawczości rocznej, wyeliminowanie konieczności wydawania decyzji administracyjnej w wypadku udzielania świadczenia w formie skierowania do środowiskowych domów samopomocy na pobyt dzienny oraz wprowadzenie finansowania z budżetu państwa kosztów obsługi pomocy udzielanej cudzoziemcom w ramach indywidualnych programów integracyjnych, jako zadania zleconego powiatowi.
źródło: UMP