Prawo

Sprostowanie oczywistej omyłki w decyzji

Nie można w sposób automatyczny przyjmować, że każda omyłka czy błąd w sentencji decyzji dyskwalifikuje możliwość ich prostowania w trybie art. 113 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego.

Prezydent miasta ustalił sposób zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. Jako rodzaj inwestycji wskazał „zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna”. Stwierdził przy tym, że inwestycja obejmuje m.in. budowę 19 budynków wielorodzinnych. Następnie, korzystając z art. 113 § 1 kpa, postanowieniem sprostował oczywistą omyłkę we własnej decyzji – wskazując „rodzaj inwestycji: zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna”.

Właścicielka jednej z sąsiednich działek podniosła w zażaleniu do SKO, że sprostowanie oczywistej omyłki nie może wprowadzać w błąd właścicieli działek sąsiednich. SKO uchyliło więc postanowienie, w którym sprostowano decyzję. Uznało, że wskazanie rodzaju zabudowy jest istotną cechą kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu, dlatego prezydent nie mógł decyzji prostować. Sprawa trafiła do WSA. Ten jednak nie przyznał racji kolegium.

Sąd wyjaśnił, że art. 113 § 1 kpa stanowi, że organ administracji publicznej może z urzędu lub na żądanie strony prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach. Z przepisu wynika, że przedmiotem sprostowania mogą być błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki. Kodeks postępowania administracyjnego nie zawiera ustawowej definicji tych pojęć, natomiast judykatura wypracowała swoje stanowiska. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, błąd pisarski to widoczne, wbrew zamierzeniu organu, niewłaściwe użycie wyrazu, mylna pisownia albo niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów, natomiast błąd rachunkowy oznacza omyłkę w wykonaniu działania matematycznego. Ustawodawca na równi z błędami rachunkowymi oraz pisarskimi potraktował inne oczywiste omyłki (oczywisty oznacza niebudzący wątpliwości). Każda z tych omyłek, aby mogła zostać sprostowana w trybie art. 113 § 1 kpa, musi mieć określoną wagę, tj. być nieistotna (zob. wyrok NSA z 25 października 2023 r., sygn. akt II OSK 1325/22, Lex nr 3687867). Sprostowanie nie może więc skutkować modyfikacją merytoryczną ustaleń faktycznych lub prawnych organu, stanowiąc swoistą sanację popełnionych błędów.

Odnosząc się do kontrolowanej sprawy sąd stwierdził, że błąd w omawianej decyzji prawidłowo skorygowano w trybie przewidzianym w art. 113 § 1 kpa. Wyjaśnił, że patrząc wyłącznie przez pryzmat punktu decyzji, w którym popełniono błąd (wpisano „jednorodzinnej” zamiast „wielorodzinnej”) rzeczywiście przyjąć należałoby, że doszło do istotnej modyfikacji merytorycznej rozstrzygnięcia. Zestawienie bowiem pojęć „zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej” i „zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej” od razu wskazuje na dwa różne sposoby zagospodarowania terenu, chociażby ze względu na gabaryty. Jednak takie podeście byłoby nieuprawnione. Oceny oczywistości błędu oraz jego wagi należy dokonać w kontekście całego znaczenia prostowanej decyzji, w tym przypadku w szczególności przy uwzględnieniu dalszej jej treści. Organ uszczegóławiając punkt, gdzie popełnił błąd, posłużył się pojęciem zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Wyjaśnił tam, że inwestycja obejmuje budowę do 19 budynków mieszkalnych wielorodzinnych. Ponadto prezydent warunki i wymagania ochrony i kształtowania ładu przestrzennego również określił dla zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej.

W świetle tych uwag sąd zajął stanowisko, że okoliczności sprawy nie uzasadniały uchylenia postanowienia prezydenta o sprostowaniu omyłki. Zastosowanie trybu z art. 113 § 1 kpa nie doprowadziło do merytorycznej zmiany rozstrzygnięcia. Nie ulega bowiem wątpliwości, że omawiana decyzja, jak również całe postępowanie poprzedzające jej wydanie, dotyczyło ustalenia warunków zabudowy dla budynków wielorodzinnych. Twierdzenia tego nie przekreśla omyłkowe użycie terminu „zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna” w określeniu rodzaju inwestycji w decyzji w sytuacji, gdy dalsze jej regulacje ewidentnie precyzują warunki i wymagania dla zabudowy wielorodzinnej. Nie można automatycznie przyjmować, że każda omyłka czy błąd w sentencji decyzji dyskwalifikuje możliwość ich prostowania w trybie art. 113 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego.

Aby zapewnić prawidłowe działanie i wygląd niniejszego serwisu oraz aby go stale ulepszać, stosujemy takie technologie jak pliki cookie oraz usługi firm Adobe oraz Google. Ponieważ cenimy Twoją prywatność, prosimy o zgodę na wykorzystanie tych technologii.

Zgoda na wszystkie
Zgoda na wybrane