Rada powiatu podjęła uchwałę w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie i przechowywanie statków lub innych obiektów pływających. Wątpliwości organu nadzoru wzbudził brak uzasadnienia jej, a co za tym idzie brak przeprowadzenia kalkulacji kosztów.
Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (DzU z 2020 r., poz. 350, ze zm., dalej: ustawa o bezpieczeństwie) rada powiatu ustala corocznie wysokość opłat za usunięcie i przechowywanie statków lub innych obiektów pływających biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ustawie oraz koszty ich usuwania i przechowywania. Uchwała powinna zostać poprzedzona szczegółową kalkulacją, która pozwoliłaby na ocenę, czy stawki opłat uwzględniają wymagania zawarte w art. 31 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie. Zgodnie z orzecznictwem, rada powiatu, ustalając wysokość stawek, powinna mieć na uwadze rzeczywiste koszty, jakie poniesie powiat, w szczególności ceny za tego typu usługi świadczone na terenie powiatu przez profesjonalne podmioty (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 6 listopada 2019 r., sygn. akt II SA/Go 513/19).
Ponadto organ zauważył, że wydawane przez ministra finansów obwieszczenie nie wskazuje opłat sztywnych, lecz maksymalne, za usunięcie i przechowywanie statków lub innych obiektów pływających na dany rok. Natomiast rada powiatu przyjęła w uchwale maksymalne wysokości opłat bez precyzyjnego wskazania tego przyczyn.
W przekazanym do organu nadzoru uzasadnieniu rada powiatu ograniczyła się jedynie do stwierdzenia, że wysokość opłat nie może być wyższa niż maksymalna ich wysokość wskazana w art. 31 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie. Zabrakło przedstawienia kalkulacji, pochodzącej choćby z rozmów z podmiotem, który zgodził się wykonywać usługi. W udzielonych wyjaśnieniach nie wskazano, w jaki sposób ustalono właśnie takie, a nie inne opłaty.
Zarówno postanowienia uchwały, jak i przesłanego uzasadnienia jednoznacznie wskazują, że uchwała nie została poprzedzona przeprowadzeniem kalkulacji, spełniającej wymagania zawarte w art. 31 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie.
Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody łódzkiego z 7 lipca 2020 r., nr PNIK-I.4131.479.2020
