Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie udzielenia absolutorium dla burmistrza za 2023 r. Jako podstawę prawną wskazała art. 18 ust. 2 pkt 4 i art. 28a ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (DzU z 2024 r. poz. 609, ze zm., dalej: usg) oraz art. 271 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (DzU z 2023 r. poz. 1270, ze zm.). W uchwale burmistrz został wskazany z imienia i nazwiska.
W ocenie organu nadzoru, nie ma podstaw do podejmowania uchwały w sprawie absolutorium w stosunku do imiennie wskazanej osoby. Tego typu uchwały powinny dotyczyć burmistrza jako organu wykonawczego gminy niezależnie od osób fizycznych pełniących tę funkcje w danym roku budżetowym. Procedura absolutoryjna dotyczy bowiem organu wykonawczego, którym jest burmistrz, a nie konkretnych osób. Dokonywana w ramach procedury absolutoryjnej ocena nie dotyczy piastujących urząd burmistrza wskazanych imiennie osób, lecz ogólnie burmistrza jako organu gminy wykonującego budżet, chociażby w danym roku budżetowym kilka osób pełniło tę funkcję (np. gdy doszło do zmiany burmistrza z przyczyn innych niż upływ kadencji, albo do zmiany w roku wyborczym).
Zgodnie z utartą linią orzeczniczą, za istotne naruszenie prawa uznaje się m.in. podjęcie aktu bez podstawy prawnej, wydanie go z przekroczeniem delegacji ustawowej, przez organ niewłaściwy w sprawie, stwierdzenie, że akt pozostaje w wyraźnej sprzeczności z określonym przepisem prawa, a sprzeczność jest oczywista i bezpośrednia, wprowadzanie regulacji sformułowanych w sposób trudny do jednoznacznego odczytania, naruszenie przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał, jeżeli na skutek tego naruszenia prawa zapadła uchwała o innej treści niż gdyby naruszenie nie nastąpiło. Natomiast za nieistotne naruszenie prawa należy natomiast uznać takie, które jest mniej doniosłe w porównaniu z innymi przypadkami wadliwości, jak np. nieścisłość prawna czy błąd, który nie ma wpływu na istotną treść aktu organu gminy (np. wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 7 września 2017 r. sygn. akt II SA/Go 510/17).
Kolegium izby oceniło występującą w badanej uchwale wadliwość jako niestanowiącą wystarczającej przesłanki do stwierdzenia jej nieważności i działając na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (DzU z 2023 r. poz. 1325), w związku z art. 91 ust. 4 usg, nie stwierdziło nieważności uchwały lub zarządzenia, lecz ograniczyło się do wskazania, że wydano je z naruszeniem prawa.
Uchwała Kolegium RIO w Bydgoszczy z 31 lipca 2024 r. nr XXV/49/2024
